Bir Buğday Tanesinin Hikayesi

Gözlerimi açtım karanlık sakin huzurlu bir yer.Hiç bir şey yok sadece toprak ana ve ben.Tamam benim dünyam bura dedim.Bir süre öyle kaldım daha sonra beyaz bir Işık gördüm yavaş yavaş toprağın üzerine çıktım.Yer yüzüne çıktım yeni bir dünya güneş hava kuşlar ağaçlar.Karanlık olan yer cehennemmiş “,burası cennetmiş dedim.Bir süre sonra yeşillendim, olgunlaştım sarardım.Daha sonra başım koptu gövdem toprakta başımı değirmende buldum.Taşla başım ezildi un oldum.Suyla yoruldum hamur oldum.Ateşe girdim piştim ekmek oldum. Besin oldum yendim, gübre oldum toprağa düştüm.Yine karanlıkta açtım gözlerimi.Sürekli halden hale geçtim.Her geçiş bir ölüm,bir doğum oldu.Dünya Hak’kın tarlasıdır, insanlarda tohumdur. Kimde ne şekilde zuhur edeceğini 0-100 yaş aralığında ne yaşanacaklar bellidir önceden. Yeri zamanı geldikçe olur, zaman görüntüsüne düşer insan da ben yaptım, ben yaşadım der. Herşey hakkın kendisinden kendisinedir oysa.

Feride, 13/01/2024